Grassen bevatten veel lignocellulose. Ze danken hun stevigheid aan dit vezelige en moeilijk afbreekbare materiaal. Lignocellulose bevat veel energie en is daardoor zeer geschikt als grondstof voor bio-energie. De kunst is deze energie vrij te maken. Door de slechte afbreekbaarheid is vergisting van lignocellulose jammer genoeg lastig, waardoor het economisch minder rendabel is.
Om vergisting te optimaliseren zijn in het project ‘vergisting 2.0’ twee verschillende voorbehandelingstechnieken gecombineerd om de afbreekbaarheid van lignocellulose te vergroten. Grassen werden eerst behandeld met Super-Heated Steam (TNO) en vervolgens behandeld met on-site geproduceerde enzymen (Bioclear earth). Hierdoor werd het vezelmateriaal ontsloten en omgezet naar suikerwater. Het geproduceerde suikerwater wordt vervolgens via biovergisting omgezet naar groen gas. Door vezelrijke materialen met deze technieken voor te behandelen kan er uit lastig afbreekbare reststromen tot 30x sneller en tot 2x meer biogas worden verkregen.
In de toekomst kan deze grondstof nog hoogwaardiger worden toegepast voor de productie van 2e generatie groene chemicaliën.
