Een fietsritje op zondagmiddag, samen met je zoon en dochter. De route die zoonlief heeft gekozen is jammer genoeg best rechttoe-rechtaan langs de weilanden. Maar dan krijgt dochterlief een verandering van landschap in het vizier: "Zullen we daar naartoe fietsen? Dat ziet er mooi uit!" Bij aankomst blijkt het een oase te zijn in het agrarische landschap: een groepje bomen en struiken, een grote vijver, bloemen en planten die half in het water staan. Zoekend naar een verklaring stuit je op een informatiepaneel waar je kinderen al snel luidop staan te lezen. "Het is een watercorridor, pap! Hier maakt de natuur het water schoon!" Naast het enthousiaste stemgeluid van je kindere, hoor je alleen vogels en ruisende bomen. Niet gek, zo'n watercorridor. Zouden ze op meer plekken moeten doen.
