Niet eens zo heel lang geleden, 8000 jaar om precies te zijn, konden onze voorouders met droge voeten naar Engeland lopen, in plaats van zoals wij, de Noordzee over te moeten steken.
Het zuidelijke deel van het gebied dat we nu de Noordzee noemen tussen Nederland, Engeland, België en Denemarken en waar het zeewater 40 tot 50 meter diep is, was tot 6000 jaar voor onze jaartelling gewoon land: Doggerland. Dit verdwenen land heeft minstens een miljoen jaar (!) menselijke bewoning gekend. Het was een uitgestrekte grazige en kruidenrijke steppe afgewisseld met naald- en loofbossen, van meer dan 200 duizend vierkante kilometer (ter vergelijking Nederland telt 41 duizend vierkante kilometer). Tijdens iedere ijstijd lag dit gebied droog. Hier liepen mammoeten, wolneushoorns en oerossen om maar een paar uitgestorven soorten te noemen, maar ook voorouders van ons, waaronder Neanderthalers en vanaf zo’n 14.000 jaar geleden ook de moderne mens. Vuistbijlen, gereedschappen voor de jacht, maar ook botten van uitgestorven zoogdieren die vissers af en toe in hun netten aantreffen, herinneren hieraan. Het was een rijk gebied waar de grote rivieren, de Maas, de Rijn en de Theems door heen stroomden en destijds uitmondden in wat nu het Nauw van Calais is.
